Poesía Xeolocalizada: O embalse de Frieira á noite

 

No embalse na noite, onde o silencio se fai dono,

o río murmura segredos baixo a sombra que soña.

A morte e a vida danzan na escuridade profunda,

tecendo un destino incerto na noite fecunda.

O embalse, espello tranquilo da noite sen brillo,

reflicte as sombras e os murmurios no seu sixilo.

O río, torrente impetuoso no seu eterno fluír,

traza camiños de incerteza no seu devir.

Na noite sen estrelas, onde a escuridade é rei,

o embalse e o río abrazan no seu eterno bregar.

A morte e a vida, na súa eterna dualidade,

atópanse na noite, na súa realidade sen finalidade.

 

Eric Mendes Rodríguez (3º ESO)